نقد فیلم فراری (Ferrari) | قلمروی جاه‌طلبی مرگبار
نوشته شده توسط : زهرا میری
فیلم «فِراری» مایکل مان پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان بالاخره در سال ۲۰۲۳ اکران شد. با وجود انتظارات بالای مردم و منتقدان، این فیلم نتوانست آن‌گونه که می‌بایست مخاطبانش را راضی کند و در جوایز هم به توفیقی دست پیدا نکرد.
مایکل مان کارگردان آمریکایی مطرح سینما که به تازگی وارد ۸۱ سالگی شد؛ فیلم‌های معروف Heat، Insider، Collateral، Thief و بسیاری از آثار دیگر را در سالیان قبل کارگردانی کرده است.
او از اوایل هزاره جدید قصد ساخت فیلمی اقتباسی براساس کتاب Enzo Ferrari: The Man, the Cars, the Races, the Machine را داشت. اما به دلیل نبود منابع مالی کافی و مشکلات دیگر، ساخت پروژه مورد نظر مایکل مان تا به امروز طول کشید. واضحا مایکل مان برای تامین بودجه فیلم، سختی فراوانی را متحمل شده است. در فیلم «فِراری» به طرز عجیبی ۵۴ تهیه کننده مشترکا بودجه این فیلم را تامین کرده‌‌اند که یکی از عجایب سال جاری بوده است! این تعداد بالای تهیه کنندگان در حالی دیده می‌شود که بودجه فیلم مبلغ ۹۵ میلیون دلار بوده است که رقم چندان بالایی هم در سینمای امروزی هالیوود محسوب نمی‌شود. همه اینها نشان می‌دهد که مایکل مان بسیار علاقمند به ساخت این فیلم بوده است.
مایکل مان پس از ۸ سال دوری از کارگردانی، در این فیلم زندگی انزو فراری در سال ۱۹۵۷ را دنبال می‌کند که با مشکلات خانوادگی مواجه است و در عین حال برای مسابقهٔ میلی میگلیا ۱۹۵۷ آماده می‌شود.
در سال‌های اخیر تعداد فیلم‌هایی که براساس صنعت ماشین ساخته می‌شوند رو به افزایش بوده است. مایکل مان در این فیلم سعی داشته نسخه خودش را ارائه کند. در واقع او سعی کرده از هیاهو و کلیشه‌های این ژانر فاصله بگیرد و نسخه‌ای منحصر به فرد را با ورود به درون زندگی شخصی انزو فراری و عمق کاراکترش به بیننده ارائه کند. این فیلم به هیچ وجه قرار نیست درباره کمپانی فراری و تاریخچه‌اش صحبت کند؛ به هیچ وجه قرار نیست فیلمی مهیج از مسابقات کمپانی فراری باشد و حتی به هیچ وجه نمی‌خواهد بیوگرافی انزو فراری باشد! این فیلم صرفا می‌خواهد به برهه کوتاه و البته پر تنش زندگی انزو فراری در سال ۱۹۵۷ میلادی بپردازد. برای همین بیش از اینکه با فیلمی ورزشی، مهیج و تاریخی طرف باشیم با یک نسخه آرام و روانشناسانه از زندگی انزو فراری روبرو هستیم. اگر همین مورد را در نظر بگیریم؛ مخاطبان هم فیلم روبه‌رویشان را با انتظارات درست‌تری می‌بینند. اما متاسفانه بازاریابان، «فراری» را به گونه‌ای کاملا متفاوت به بیننده شناسانده بودند و همین مورد یکی از دلایل نارضایتی مردم و همچنین فروش پایین ۳۵ میلیون دلاری و شکست آن در باکس آفیس است.
برتری فیلم «فِراری» نسبت به فیلم‌های بیوگرافی دیگر مثل «مایسترو» نحوه شیوه پرداخت کارگردان و نویسنده به زندگی شخص مورد نظرشان است. در «مایسترو» بردلی کوپر سعی داشت بخش زیادی از زندگی برنستاین را با سکانس‌ها و روایاتی سطحی به نمایش بگذارد (فیلمنامه گزارش نویسی شده) اما در اینجا مایکل مان سعی دارد تا با ریتمی آرام و با خونسردی کامل بخش کوتاهی از زندگی انزو فراری را به تصویر بکشد. همین مورد باعث می‌شود فیلم «فراری» بیوگرافی قابل قبولی شود. البته «فراری» علیرغم ریتم کندش، نمی‌تواند به خوبی شخصیت‌های مکمل بسازد و در این قسمت ضربه مهمی می‌خورد. مثلا شخصیت‌های راننده مسابقه (در راس آنها آلفونسو د پورتاگو) هیچ شخصیت پردازی درستی ندارند. این ایراد وقتی بزرگتر می‌شود که می‌بینیم فیلمنامه زمان زیادی را برای این شخصیت کنار می‌گذارد و حتی سعی دارد درام و تراژدی تاثیرگذاری با این کاراکتر بسازد اما حتی یک شخصیت ساده هم شکل نگرفته است؛ چه برسد که قرار باشد این کاراکتر روی ما تاثیری اساسی بگذارد!
در مجموع باید گفت فیلم «فراری» به جز پایان بندی، فیلم قدرتمند و درگیرکننده‌ای نیست. اگر دنبال تاریخچه فراری هستید این فیلم اطلاعات چندانی به شما نمی‌دهد؛ همچنین اگر به دنبال مسابقات و رقابت هیجان انگیز فراری با کمپانی‌های دیگر هستید باز هم این فیلم ناامیدتان خواهد کرد. فیلم «فراری» با نقش آفرینی خوب آدام درایور صرفا یک تصویر نزدیک به انزو فراری را به شکلی سینمایی به بیننده ارائه می‌کند که البته فقط انزو فراری خوبی دارد و بقیه شخصیت‌هایش در فضا معلق هستند.




:: برچسب‌ها: فراری , مایکل مان , پلی کو ,
:: بازدید از این مطلب : 15
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 16 ارديبهشت 1403 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: